Voor de wind fietst een klein gezelschap langs de Groninger waddendijk. Van Lauwersoog naar Delfzijl. Het is de slotetappe van MooiKUST, de fietsconferentie over de ruimtelijke kwaliteit van de Nederlandse kust.

Voor de wind fietst een klein gezelschap langs de Groninger waddendijk. Van Lauwersoog naar Delfzijl. Het is de slotetappe van MooiKUST, de fietsconferentie over de ruimtelijke kwaliteit van de Nederlandse kust.

Bijna 90.000 Nederlanders protesteerden begin dit jaar tegen het plan van minister Schulz om bouwen aan de kust toe te staan.  Mensen vreesden ‘Belgische toestanden’: een volgebouwde kust, flats, huisjesparken en nauwelijks ruimte voor natuur.

Maar hoe goed kennen we de Nederlandse kust nou eigenlijk, dacht Martijn Oosterhuis, werkzaam bij Dorp Stad & Land, organisatie voor ruimtelijke kwaliteit in Zuidwest-Nederland. En hij organiseerde met collega-organisaties, waaronder het Groninger Libau, de fietsconferentie MooiKUST.  Gisteren werd de conferentie, die op 1 juni in Cadzand startte, in Delfzijl afgesloten.

 

Droppot

Architect Titus Mars en Arnoud Garrelts van Libau, beheren onderweg de droppot. Zaak om in de buurt te blijven dus. Er heerst een uitgelaten sfeer en zo nu en dan racet iemand tegen de dijk op om te kijken of we ook aan de buitenkant kunnen fietsen.  Meestal kan dat niet. Plannen om de kust vol te bouwen lijken hier, in het uiterste noorden van Groningen, heel ver weg.  Een groot verschil met Zeeland, zegt Oosterhuis, die met de fiets in de trein uit Rotterdam is gekomen om de slotetappe mee te fietsen. De leegte hier en de authenticiteit van het landschap zijn kwaliteiten die we moeten koesteren. In Zeeland is toch al veel meer gebouwd.

Theo Hoek, directeur van Libau, heeft in januari ook de petitie tegen de plannen van Schulz getekend. Hij maakt zich wel degelijk zorgen over de Groninger kust. ‘Er is hier ruimte. Voor veel mensen is ruimte leegte waar je iets mee moet doen. Laat de ruimte de ruimte zijn.’ In de Eemshaven wijst hij naar het nagelnieuwe gebouw van Google, ‘Kijk, er is niks gedaan om dit gebouw in te bedden in het landschap. Een gemiste kans als het gaat om ruimtelijke kwaliteit.’

Kijk, er is niks gedaan om dit gebouw in te bedden in het landschap. Een gemiste kans als het gaat om ruimtelijke kwaliteit.

Opwindende schuur

De Eemshaven is de derde stop vandaag. Na de start in Lauwersoog doet de karavaan van MooiKUST de boerderij Nieuw Bokum van akkerbouwer Remt Meijer aan. Diens nieuwe aardappelschuur laat zien dat bouwen aan de kust ook vernieuwend en opwindend kan zijn. In Noordpolderzijl vertelt landschapsarchitect Steven Slabbers over de intrinsieke kwaliteiten van het wad en het Groninger cultuurlandschap.

In de Eemshaven worden we opgewacht door Hendré Sijbring van Groningen Seaports. Het is druk in de haven; veel mensen zijn gekomen voor de imposante driemasters die op weg naar Dellfsail hier de Eemns op varen. Een verkeersregelaar, met het zweet op het voorhoofd, leidt de stromen verkeer in goede banen. Op de fiets discussiëren we over de schoonheid van het industriegebied. ‘Toch wel imposant’ meent Garrelts, ‘ze mogen alleen wel zorgen voor een betere bewegwijzering’, nadat we voor een afgesloten pad staan.

Sijbring, business unit manager Port Technology, ziet de dagjesmensen graag komen. Het is een kans voor het gebied. ‘Het moet hier geen pretpark worden, maar we kunnen het bijzondere karakter van de Eemshaven natuurlijk veel beter promoten.’ De Eemshaven is de eerste realistisch groene haven van Europa, vervolgt Sijbring, een uniek samenwerkingsverband tussen bedrijven, overheden en natuurorganisaties. Dat moeten we laten zien, daar moeten we een verhaal over vertellen.  Denkt hij niet dat de industrie mensen afstoot? ‘Welnee, kijk om je heen hoe druk het is, mensen vinden het prachtig, de bedrijvigheid geeft het gebied juist een meerwaarde.’

De MooiKUST fietsers eten een banaan en voort gaat het weer. Nog 20 kilometer te gaan.

Twitter: @mooiKUST

www.ruimtelijkekwaliteit.nl

www.libau.nl