Als klein meisje kan Hennie Berkenpas al eindeloos van het Wad genieten. Ze steekt haar hoofd door het patrijspoortje op het vrachtschip waarop ze opgroeit. Ze wil niets liever dan het schijnsel van de vuurtoren zien. De reflectie volgen. Het ritme van het licht in zich opnemen.
Zij kent als kind al het voorrecht om de zon te zien opkomen boven een
vrije zee, zoals ook haar voorouders dat voorrecht kenden.
Als vijfde dochter van ouders die een klein vrachtschip bevaren, is
het niet verwonderlijk dat ook Hennie met de liefde van het water ter wereld
komt. Sterker nog: ‘waarschijnlijk ben ik op de Waddenzee verwekt.’ Tijdens de
vakantie op Terschelling, waar het gezin ieder jaar op het schip de zomer
doorbrengt. Hennie lacht er hartelijk om.
Over dat patrijspoortje: op een goeie…
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
