Richtingsloze vooruitgang en verlammende nostalgie
Een belangrijke constatering is allereerst dat Nederland geen diep platteland heeft, zoals dat in Frankrijk hier en daar nog wel het geval is. In de tweede plaats is ons platteland al een hele lange tijd sociaal cultureel verstedelijkt. Wanneer we over dorpslandschappen spreken, moeten we dan ook afstand doen van het idee dat dorpen alleen maar zielig zijn en van alle voorzieningen ontroofd. Je zou kunnen zeggen dat iedereen die in de stad wil wonen nu in de stad woont en dat mensen die in dorpen wonen daar zelf voor gekozen hebben.
Een dergelijke positieve houding brengt mij op het volgende. De ergste vijand van de landschapsarchitect is niet de razende ruilverkaveling, de woekerende verstedelijking die zich op het platteland uitstort …
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €52,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
