Margriet Dilling heeft na haar verpleegstersopleiding in Groningen een aantal jaren full time in het Wilhelmina Ziekenhuis te Assen gewerkt, waar ze nu nog een dag per week werkzaam is. Daar woonde ze met haar man tien hoog en bij toeval hadden ze uitzicht op Grolloo. Nu woont ze met haar man en twee dochters aan de noordkant van het dorp en daar is ze niet meer weg te branden. ‘Ik zou ook niet in een ander de dorp willen wonen. Anderen, waar ik tot mijn achttiende heb gewoond, is me te klein met zo’n 200 tot 300 mensen. Daar is geen school en geen winkel. Rolde daarentegen vind ik veel te groot met al die nieuwbouw om maar te zwijgen van Assen of Groningen. Die drukte alleen al, ik moet er niet aan denken en je kunt je auto nergens kwijt. Ik ben nog maar twee keer van mijn leven in Amsterdam geweest. Mijn dochters gaan wel eens naar Groningen. De oudste gaat daar nu studeren.’
Actief dorp
Op de vraag wat zo aantrekkelijk is om in Grolloo te wonen, antwoordt ze: ‘In de eerste plaats heb je hier rust en gezelligheid. Verder is Grolloo een actief dorp, voor iedereen is hier iets te doen. Er zijn talloze verenigingen op het gebied van muziek, dans, sport en spel. Mensen die hier komen wonen, willen niet weer weg. Je wordt onmiddellijk bij het dorpsleven betrokken en als je wilt, word je zo opgenomen in de dorpsgemeenschap. Hier ken je je buren en dat is in de stad niet zo. Toen we in Assen woonden, groetten we de buren, maar die vonden dat maar raar. Drie jaar geleden kregen we nieuwe overburen. Er werd verteld dat die mensen niets te maken wilden hebben met de bewoners van Grolloo. Ik heb kennis met ze gemaakt en heb ze uitgenodigd en ze zijn geheel geaccepteerd en willen ook nooit meer weg.
In het dorp zijn de nodige voorzieningen zoals winkels, een café, een kerk. Je hebt nog een schilder en een timmerman.
Wat ook heel belangrijk is dat je kunt hier fietsen en wandelen in het prachtige landschap rond Grolloo met de bomen, de heide, het bos, het water, de riviertjes. Als je rond loopt heb je steeds het zicht op Grolloo. Ook in de herfst en de winter vind ik het hier geweldig. Wandelingen in het bos maken als er sneeuw ligt!’
Iedereen kent iedereen
‘Je hebt hier sociale controle en dat ervaar ik als iets positiefs. Je loopt zo even naar elkaar toe. Toen onze nieuwe buren hier kwamen, belden ze eerst aan de voordeur. Na een paar keer zei ik dat dat niet de gewoonte was en dat ze via de achterdeur zo binnen kunnen stappen. Kleine criminaliteit en diefstallen komen hier nagenoeg niet voor.’
Geen leegstand
Terwijl veel Drentse dorpen vergrijzen, is er in Grolloo eerder sprake van een verjonging. In 1982 woonden er rond de kerk allemaal oudere mensen, die zijn vertrokken naar het verzorgingstehuis in Rolde en daar wonen nu allemaal jonge mensen met kinderen. Er worden nauwelijks huizen bijgebouwd. Dat betekent dat het aantal inwoners zich niet uitbreidt. Leegstand komt niet voor en de prijzen van de huizen stijgen behoorlijk. Margriet Dilling: ‘Hier is dus niets te koop of te huur.’
Aflegster
Margriet Dilling is negen jaar lid geweest van Dorpsbelangen, waarvan ze penningmeester was. Het project ‘Dorpen in het Groen’ is in dat kader uitgevoerd in Grolloo en daar hebben veel mensen aan meegedaan. Daarna is ze in het bestuur gekomen van de Plattelandsvrouwen en Vrouwenadvies-commissie voor de woningbouw.
Margriet Dilling heeft ook de taak van aflegster. Als er iemand overleden is wordt ze gebeld door de begrafenisvereniging. ‘Toen we hier net kwamen wonen ben ik gevraagd voor die functie. Samen met mijn buurvrouw ga ik dan naar het huis van de gestorven persoon. Je wast de overledene, je doet de kleren aan en legt hem of haar in de kist. Bij de begrafenis schenken we koffie. Het is een zeer dankbare taak.’
Waardevolle cultuurlandschappen
Momenteel is Margriet Dilling voorzitter van een werkgroep die onderdeel is van Dorpsbelangen en zich bezig houdt met de waardevolle cultuurlandschappen rond het dorp. ‘We zijn begonnen met een verkenning op de fiets rond het dorp. De bioloog in ons gezelschap heeft veel studie gemaakt van de omgeving. De werkgroep wil wat meer verschillen aanbrengen in de bomenbestand op de es, want die bomen zien er hetzelfde uit. Onlangs hebben we ook een wandelpad aangelegd met behulp van vrijwilligers naar een inmiddels dichtgegroeid vennetje. Daarvoor zij de nodige bomen weggehaald. We willen het ven ook nog uitgraven. Verder zijn er plannen om een wandelroute aan te leggen rond het dorp in de vorm van een klaverblad, zodat je steeds weer terug komt in Grolloo. We willen daar hekjes en bankjes neer zetten.’
De werkgroep heeft een enqute gehouden onder de bevolking met de vraag wat de wensen waren. Uit dat wensenpakket zijn een aantal zaken gehaald, zoals een wandelpad door de landerijen aan de oostkant van Grolloo. ‘Daarvoor moet grond aangekocht worden van een boer, die dat land voor 15 gulden de vierkante meter wil verkopen, terwijl wij maar 8 kunnen betalen.
We hebben aan de oostkant van het dorp, bij het gebied de Moere, een probleem. Daar is een ontmoetingsplaats voor homo’s. We durven onze kinderen daar niet alleen te laten. We willen graag dat dit probleem behoorlijk opgelost wordt. Op de jaarvergadering van Dorpsbelangen zullen voorstellen over herinrichting naar voren worden gebracht.’