Huib Goudriaan (Trouw, 13 maart 1998) vraagt zich af hoe het komt dat tot voor kort alleen een handjevol mensen zich druk maakte over het verdwijnende Nederlandse landschap en nu plotsklaps de bewustwording over de voortschrijdende ontzieling van het landschap om zich heen grijpt. Waarom begint het zo laat tot ons door te dringen dat de bouwkolom het ‘Holland’ van opa en oma onherkenbaar heeft verbouwd? Misschien is het antwoord te vinden in de treffende verwantschap met het boekenweek-thema van dit jaar, het aanzien van stad en land. Geruisloos moet het land aan de Nederlanders zijn ontglipt. Immers, is het niet zo dat een fenomeen pas massaal aandacht krijgt als het er niet meer is?
Vies en vol
De tegenstelling stad-land was tot voor kort nog duidelijk, in zijn uiterlijke verschijn…
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €52,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
