Eigenlijk begon de afbraak al rond het midden van de jaren vijftig met de komst van de sodafabriek en de daarop volgende industrialisatie. Drie dorpen in de zogeheten Oosthoek, Weiwerd, Heveskes en Oterdum, vielen ten prooi aan havens, bedrijven, met daartussen veel, heel veel kaalslag. Wie anno 2003 in deze omgeving rond kijkt, treft een armzalige en verouderde industriële structuur aan in een verloederd landschap.
Sinds enkele decennia heeft Delfzijl de rug naar de (Wadden)zee gekeerd: een hoge stenen omwalling vormt de barrière tussen de oude vesting, het havengebied en de kust. Zo krijgt de schrijver Simenon, die hier zijn eerste Maigret schreef, gelijk toen hij Delfzijl ‘dat armzalige, door God per ongeluk aan de dijk neergelegde dorp’ noemde. Er is heel veel niet goed gegaan in de…
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €52,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
