Een namiddag in Nieuwe Pekela. Regen valt met bakken uit de grijze lucht. Ik ben druipnat maar het enthousiasme van Pim Siegers (19) verdrijft de kilte.

Pim Siegers:
‘Doorsneeweg 1 was een kast van een huis, grote hoge kamers. Zo groot dat we heel gemakkelijk aan mensen inwoning konden bieden. Dat paste ook wel in de filosofie van Mama. Haar ouders stierven toen ze nog heel jong was. Ze is toen prima door anderen opgevangen. Ze wilde graag iets terugdoen.
Hier in het buurtje was het “ons kent ons”. De christelijke Doorsneeschool was gezellig en knus: veertig kinderen, drie juffen. Ik had een vaste club vrienden. Eén meisje, Daniëlle, en zes jongens: Hilko, Pieter, Wilfred, Danny, Harold en Revlon. Harold was lang en blond, Revlon dik en Surinaams. “Duo Penotti” werden die twee genoemd.
Wanneer ik terugkijk, zie ik ons de godganse week voetballen. Voetballen op het schoolplein. Na zessen op straat. Daarnaast trainen voor de christelijke …

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.