‘Weet je misschien de weg naar City Blue?’ vroeg een Italiaan, midden op de Vismarkt van Groningen, in gebrekkig Engels. Hij droeg een voor deze contreien ongewoon chique pak.
‘Nee, sorry.’ Ik had nog nooit gehoord van City Blue.
‘Weet je dan misschien waar de bananenkwekerijen zijn, die moeten bij City Blue in de buurt zijn?’
‘Ja, dat weet ik wel, die staan in Oost-Groningen’, zei ik en wees hem de weg de stad uit, over het platteland naar de kwekerijen.
Dit droomde ik twintig jaar geleden en het intrigeerde me zo dat ik het opschreef. Hoe kwam ik erop, een blauwe stad in the middle of nowhere? Maar die bananenkwekerijen vond ik geen gek idee. Door opgepompt zout water met zoet water in contact te brengen, zou ik elektriciteit opwekken en daarmee de kassen verwarmen. Het afvalwater …
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €52,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
