‘De grensoverschrijdende regio. Krachten in het Noorden’, onder die titel houdt de Stichting GeoPromotion op 13 mei een congres. Een van de sprekers is Philip McCann, hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen. Deze vooraanstaande economisch geograaf adviseert EU-commissaris Johannes Hahn over de herziening van het Europese regionaal beleid (cohesion policy). We vroegen hem of Noord-Nederland meer over de eigen grenzen heen moet kijken.
McCann: ‘Absoluut! En dan niet alleen naar gebieden die dichtbij liggen. De belangrijkste ontwikkeling wat mij betreft is dat de wereld niet steeds “platter” wordt. Mensen denken vaak dat door globalisering de wereld overal hetzelfde zal worden. Maar het is zonneklaar dat op regionale schaal juist het omgekeerde gebeurt. Verwante bedrijven, maar ook bijvoorbeeld kunstenaars, kiezen steeds vaker dezelfde vestigingsplaats omdat ze behoefte hebben aan face-to-face contacten. Zeker voor de kennisindustrie en creatieve sectoren, zoals reclame en software- ontwikkeling, geldt dat, en die worden steeds belangrijker. Binnen de EU zien we dan ook een lappendeken groeien van steeds meer kleinere centra met eigen specialisaties.’
En wat betekent dat voor Noord-Nederland?
‘Dat het voordeel van de…
‘De grensoverschrijdende regio. Krachten in het Noorden’, onder die titel houdt de Stichting GeoPromotion op 13 mei een congres. Een van de sprekers is Philip McCann, hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen. Deze vooraanstaande economisch geograaf adviseert EU-commissaris Johannes Hahn over de herziening van het Europese regionaal beleid (cohesion policy). We vroegen hem of Noord-Nederland meer over de eigen grenzen heen moet kijken.
McCann: ‘Absoluut! En dan niet alleen naar gebieden die dichtbij liggen. De belangrijkste ontwikkeling wat mij betreft is dat de wereld niet steeds “platter” wordt. Mensen denken vaak dat door globalisering de wereld overal hetzelfde zal worden. Maar het is zonneklaar dat op regionale schaal juist het omgekeerde gebeurt. Verwante bedrijven, maar ook bijvoorbeeld kunstenaars, kiezen steeds vaker dezelfde vestigingsplaats omdat ze behoefte hebben aan face-to-face contacten. Zeker voor de kennisindustrie en creatieve sectoren, zoals reclame en software- ontwikkeling, geldt dat, en die worden steeds belangrijker. Binnen de EU zien we dan ook een lappendeken groeien van steeds meer kleinere centra met eigen specialisaties.’
En wat betekent dat voor Noord-Nederland?
‘Dat het voordeel van de relatieve nabijheid van de Randstad steeds minder belangrijk wordt, maar dat er ook meer mogelijkheden komen om op bepaalde terreinen juist mee te spelen.’
Hoe kan het beleid dat voor elkaar krijgen?
‘Beleid kan dat nooit bepalen, dat moeten mensen doen! Maar de overheid kan het wel makkelijker maken. Zij kan mensen helpen accepteren dat de wereld verandert en dat die verandering niet per definitie een bedreiging is, maar juist innovatie stimuleert. Het welzijn van de regionale bevolking wordt daarbij het doel, en niet langer het streven de periferie te laten lijken op het centrum. De kernbegrippen bij zulke ruimtelijke transformaties worden innovatie en welzijn!’