We bellen aan bij mevrouw Hemmes,
op nummer 90. Dora de Vries gaat naar binnen, met de camera op haar schouder.
“Goeiemorgen! Hemmen joe tied veur ’n proatje?” In de kamer zit mevrouw Hemmes
met haar schoonzus, die ook Hemmes heet. “Jawel hoor, kom der in.” De camera loopt, er is koffie en
cake. “Goa zitten.”
De
vrouwen Hemmes zien elkaar elke dag. ’s Morgens drinken ze koffie bij de één,
’s middags thee bij de ander. Ze hebben alle tijd voor een praatje, en veel te
vertellen. De zoon van een van de dames is kunstenaar en leraar in Qatar. Hij
is ook in Brunei geweest en in Oman. Aan de muur bij mevrouw Hemmes hangen zijn
schilderijen. Portretten van haar en haar man, lang geleden overleden. Van een
man in Qatar…
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €52,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
