Een smal, verhard pad, ontoegankelijk voor gemotoriseerd verkeer,
brengt me van Uithuizen naar Zeerijp. Voordat ik het doorheb, ben ik een object
met letters al meters gepasseerd. Ik keer om. Het is een kastje met aan
weerszijden een paaltje. Ik vind het een knappe prestatie hoe schots en scheef
de boel erbij staat. De akkers bieden immers voldoende horizon om ze op het oog
waterpas te zetten. En wat meer op gelijke hoogte.
De paaltjes lijken identiek te zijn, maar dat klopt niet. Vreemd voor een
product dat in oplage moet zijn geproduceerd. De letter ’S’ valt het meest op.
Rechts tuimelt-ie voorover, alsof deze S het paaltje weer rechtop wil drukken.
Links gaat het mis bij de vorm van de letter: de bovenste bocht trekt naar
achteren, de bocht onderin wil vol gas vooruit. Alsof je in een vliegtuig van
de startbaan vertrekt en door de kracht in je stoel wordt gedrukt. Het is ook
een moeilijk te ontwerpen letter, de S.
De letters zitten lekker diep in het beton geperst. Voor de duurzaamheid denk
ik, je wilt er immers geen onderhoud aan hebben. Toch zijn ze door de natuur
ingehaald. Begroeiing maakt de letters minder scherp en camoufleert de tekst en
de palen als geheel. Ze gaan op in de omgeving. Op twitter antwoorden ecologen:
groot dooiermos, een korstmos. De palen zijn zo verworden tot indicatoren van
de luchtkwaliteit.
De palen blijken lokaal te zijn geproduceerd, bij Smit Bedum. De
letters, gezaagd uit waarschijnlijk multiplex, zijn hierbij in houten mallen
bevestigd. De diepte van de letters uiteindelijk in het beton is het
rechtstreekse gevolg van het gebruikte materiaal in de mal; zo simpel kan het
zijn. Het verschil tussen de palen komt doordat de makers meer mallen
gebruikten. Anders hadden ze maar één paal per dag kunnen maken en dat schiet
natuurlijk niet op.
Ik tweet de eigenaar van de paaltjes: netbeheerder Enexis. Marieke van
@EnexisWebcare laat me bellen door haar collega Gert. Hij vertelt me dat het om
een gasaansluiting gaat. Waarschijnlijk van de boerderij die ik honderd meter
verderop in het veld zag staan. In het kastje wordt de hoge druk, die door de
leiding gaat, omgezet in een lagere, geschikt voor de consument. Normaal
gesproken staan er bij kastjes geen paaltjes, gaat Gert verder. Nu wel. Voor
aanrijdgevaar. ‘Welk aanrijdgevaar?’ vraag ik stomverbaasd. ‘Grasmaaien.’ Oké,
goed punt.
Dan hoor ik met een regelmatige korte interval een schel geluid op de
achtergrond. Ik vraag of er een gasalarm bij hem afgaat en hij niet in actie
moet komen. Het is zijn papegaai, vertelt hij. Gert werkt thuis vandaag.
