Begin maart was het, voor de kust van Finland. Stond-ie midden in de nacht op het dek van een koopvaardijschip: overal ijs, schip vast, motor uit. Aardedonker, diepe stilte. Keek-ie naar boven: alles en niets tegelijk.

En wat er dan door je kop gaat, zegt Tjibbe Hooghiemstra.

Dat we dus niet moeten denken dat we ergens grip op hebben zodra we er woorden aan vastgeplakt hebben. Dat ruimte die gemeten is, geen ruimte meer is maar een getal. Dat een schilderij dat naverteld kan worden, geen schilderij meer is. Of een tekening, of een foto.

Vroeger wilde hij zeeman worden. Echt waar, zegt hij. Al komt hij van de zandgrond: Tytsjerk,1957. Friesland dus. 

Zand. Of dat er iets mee te maken heeft? 

‘Zou het?’

Een opgeruimd atelier. Hier de penselen, daar de tubes, d…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.