‘Drie keer per week loop ik hard, ik woon al veertig jaar in Beilen dus de routes in de omgeving ken ik op mijn duimpje. Gewoon wandelen vind ik ook leuk, maar daarbij gebruik je andere spieren. Ik deed eens met mijn vrouw mee aan een wandeltocht, toen kreeg ik het op mijn heupen en zei ik: “ik ga even een stukje hardlopen.” Zeiden die andere mensen: “wat doet hij nou, daar word je toch moe van?” Maar dat is onzin, daar word je helemaal niet moe van. Ik heb gemerkt dat hardlopen en wandelen niet samengaan. Het is gewoon een andere activiteit.
Een jaar of vijf geleden wilde een lokale toeristenorganisatie een grote wandeltocht uitzetten om Beilen te promoten. Ze wisten dat ik hier de weg ken, dus vroegen ze mij de routes uit te stippelen. Dat wilde ik wel.
Ik vind het belangrijkste voor een wandeltocht afwisseling. Bos is alleen bos, leuk voor mensen uit de Randstad, maar mensen van hier willen af en toe ook wat anders zien, heide en weilanden en zo. Ik loop zelf graag nu en dan een stukje door een woonwijk, kijken hoe de tuintjes erbij liggen.
In Beilen is de natuur niet dichtbij, een route van vijf kilometer werkt hier niet, dan kom je niet van het industrieterrein af. De routes die ik mag uitzetten zijn gelukkig langer. Als je het niet erg vindt om een eindje te lopen, kan je vanaf hier wel alle kanten op. Het Dwingelderveld is prachtig en niet al te ver, maar Westerbork, met het voormalig kamp en Orvelte, is ook interessant. Weer heel anders, maar net zo goed leuk, is Wijster, met de VAM-bult. Het Hijkerveld vind ik persoonlijk het mooiste. Je hebt daar een vogelkijkhut waar iedere dag vogelaars zitten met enorme lenzen. Laatst zagen we een zwarte ooievaar, die hoort helemaal niet in Nederland te broeden. Ha, die mensen werden gek.
Trouwens, de route die ik uitzet heet Wandel 2-daagse Beilen (www.wandel2d.nl). Zet dat er maar bij. Zou leuk zijn als er in de toekomst meer mensen meelopen.’
