‘In het weiland naast ons huis liepen drie Shetlandpony’s rond toen ik opgroeide, af en toe reed ik een stukje op ze. Dat vond ik zo leuk dat ik meteen bij de manege wilde, die was tegenover ons.
Tegenwoordig heb ik een eigen paard, ze heet Alta Vista, dat is volgens mij Portugees en het betekent ‘hoogste uitkijkpunt’. Ik denk dat ze als veulen al groot was. Ik vind de band die je met een paard kan hebben heel bijzonder, dat zo’n dier naar je luistert. Als jij zegt: “ga naar links”, dan gaat-ie naar links. Natuurlijk, dat doen sommige honden ook, maar met een paard is het anders: zo’n beest weegt 700 kilo. Elke keer als ik mijn paard in de ogen kijk, voel ik een band. En als ik ergens mee zit, kan ik het aan haar vertellen, want ze gaat er toch niet tegenin. Ze is gewoon een maatje voor me.
Soms ga ik met mijn paard het bos in, puur voor de lol, om lekker te ontspannen. Hier achter het huis heb ik een rondje, gewoon over het fietspad, er zijn daar wat bomen. Maar ik kan vanaf hier ook het Drents-Friese Wold in, dan kan ik hele tochten maken, van twee uur of langer. Het langst dat ik ooit met een paard gereden heb, was tijdens een dagtocht, die duurde acht of negen uur. Dat was lang, je krijgt dan last van je kont, joh.
In competitieverband rij ik dressuur, ik dans met mijn paart. Mijn ambitie? Ik wil de Olympische Spelen halen! Ik ben heel doelgericht en denk echt dat ik een kans heb. Als ik ergens voor ga, dan ga ik er helemaal voor.’
