De blauwe lucht was bespikkeld met witte wolkjes die als snelle bootjes door de lucht zeilden. De wind deed het water in de gracht golven en de bomen aan de singels ruisen. Ik haastte me naar het mooie negentiende-eeuwse hoofdstation van Groningen en stapte in de trein naar Loppersum. Brommend kwamen we in beweging en lieten de drukke stad achter ons. Mijn favoriete moment is de beklimming van de Walfridusbrug, de grote spoorbrug tussen Stad en Ommeland. Als de trein boven is, strekt het Groninger platteland zich als een groene lappendeken voor de reiziger uit. In de verte ontwaarde ik dorpjes en kerktorens, boerderijen en koeien, molens, dijken en wierden. En al dat moois tekende zich af tegen die enorme, weidse en kleurrijke lucht – zoals je die alleen in Groningen kunt vinden.
En zo zag ik onderweg van Stad naar Ommeland al zoveel dingen die ik eigenlijk Typisch Gronings vind. Dingen die Groningen, in ieder geval in mijn beleving, tot Groningen maken. Die mij een gevoel van thuis geven. Samen met Noorderbreedte, Groninger Dorpen, Studio MARCHA!, Platform GRAS en Libau ben ik op zoek naar wat Groningers nou Typisch Gronings vinden. Op die manier krijgen we een idee wat absoluut niet verloren mag gaan bij de verbeteroperaties in het aardbevingsgebied. Er wordt momenteel al zoveel afgebroken – laten we daarmee nou niet ook onze eigen identiteit kwijtraken.
In Loppersum stapte ik uit de trein en wandelde naar het dorpshuis. Die dag zou ik samen met Noorderbreedte koffiedrinken bij de caravan van Groninger Dorpen en met mensen in gesprek gaan over Typisch Groningse dingen. Ook hadden we onze fantastische kaart bij ons, waar mensen hun ‘Typisch Gronings’ op konden prikken. Het werd een ontzettend gezellige dag. Zo kwamen radio én TV Noord langs, trakteerde een dorpsbewoner ons op een mooie wandeling door Loppersum en kwamen er veel mensen even langsfietsen om hun ‘Typisch Gronings’ op de kaart te prikken.
Ook stroomden via de sociale media de reacties in groten getale binnen. Ik vond het super interessant om te lezen wat mensen associëren met Groningen – van de eeuwige strijd tegen het water tot de eierbal. Het was werkelijk hartverwarmend om al die liefdevolle verhalen van Groningers over hun thuis te lezen. Eén ding werd heel duidelijk: er heerst een sterk beeld wat betreft de eigen cultuur, geschiedenis, taal, landschap en mentaliteit. Die reacties stemmen positief, want als we weten wie we zijn, kunnen we onze identiteit in tijden van afbraak proberen te behouden. Dus laten we de handen ineen slaan en er samen voor gaan. Kop d’r veur!
