In de canon van het Hollandse waterlandschap hoort, naast de rivier, het meer en het kanaal, ook het dorpsijsbaantje. Deze tijdelijke seizoensplas ligt aan de rand van het dorp of ergens afgelegen in de polder, wachtend op schaatsbaar ijs. We gingen op pad om te kijken hoezeer de ondergelopen landjes het winterbeeld van de dorpen bepalen.
In de jaren zeventig van de vorige eeuw bezong de plezierdichter Drs. P de treurnis van het almaar wachten op de volgende Elfstedentocht met de volgende versregels: Nu ben ik minder onvermoeibaar / Mijn schaatsen zijn verkocht / En dan, het water blijft maar vloeibaar / O, mijn Elfstedentocht
Waar weemoed en verlangen naar de tocht aller tochten speelt bij een hele natie, staan de onbevroren ijsbaantjes symbool voor hetzelfde sentiment bij dorps…
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €52,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
