Ze barsten van de dijken in het Dollard-gebied. Slapers, die geen zee meer hoeven tegen te houden, wakers en wachters die in noodgevallen het water van het land houden, en echte dijken. Cees Stolk schreef er voor Noorderbreedte een uit het hart gegrepen verhaal over. De dijk van de Oostwolderpolder is 250 jaar oud. Op de Polderweg is het zaterdagmiddag feest. Met uitzicht op zeker tien andere oude dijken die stuk voor stuk hun buurman in slaap brachten – want elke nieuwe dijk betekende dat de ‘oude’ mocht gaan rusten.
Eeuwen her stroomde het water van de Dollard diep het land in, zelfs tot Blijham en Zuidbroek. De mens troggelde de zee steeds een strook water af. De kaart van het gebied toont een lange reeks aan dijken; steeds schoof de mens een stukje verder de zee in. Nu en dan sloeg…
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
