zo schoon
maar ook zo breekbaar
zien wij je sluimeren
aan het Eemskanaal
als een stilleven op een doek
je huizen, bruggen een oude kerk de witte molen
waar boomstammen in het water blijven glijden
hoe worden wij bewogen scheuren in huizen
onzekerheid gluurt achter muren iedere dag
om de hoek zo schoon
maar ook zo breekbaar
buiten blaast de wind ons voort
onze ogen tranen
Willemien, Groningen
(uit 2021)
