Wat zoekt een vlinder
In een ziedende storm
Anders dan een bloem?O.H. Meyling, 09-04-2019
Mijn opa, Otto Meyling, schreef deze haiku voor zijn 85e verjaardag. Hetzelfde jaar overleed hij. Met zijn verhalen en schilderijen heeft hij vele anderen en mij geïnspireerd de natuur te bewonderen en altijd nieuwsgierig te blijven naar nieuwe verhalen.
Als student aan het University College Groningen richt ik mij op klimaatproblematiek. Ook ben ik betrokken geweest bij de Youth for Climate Adaptation Conference (2021), waarover een andere klimaatambassadeur en ik blogs schreven voor Noorderbreedte. En dit was niet eens hoe ik Noorderbreedte leerde kennen, daar had diezelfde opa al voor gezorgd.
Vanuit mijn geërfde liefde voor natuur ben ik geïnteresseerd in zowel ‘het probleem’ als ‘de oplossing’ van klimaatverandering. En dan met name in de manier waarop we daar met elkaar over praten, want ons klimaatvocabulaire vind ik vaak tekortschieten.
Velen hebben al een poging gedaan om klimaatverandering af te kaderen in behapbare termen en werkbare regeltjes. We kennen ze onderhand wel: minder vlees, minder doucheminuten, minder verpakkingen en minder uitlaatgassen. Verder moeten de overheid en grote bedrijven hun beleid drastisch omgooien. Al deze maatregelen zijn in de kern effectief, maar tegelijkertijd beperkt. Daarbij ervaren steeds meer mensen klimaatmoeheid en lopen er ook nog altijd klimaatontkenners rond.
Als we over klimaatverandering spreken, benoemen we vaak grote fenomenen en besteden we onvoldoende aandacht aan de onderliggende processen. Neem de zeespiegelstijging. Die gaat niet alleen over smeltend ijs en extra hoge dijken, maar ook over erosie van rivierbeddingen en verzilting.
‘Klimaatverandering’ is een term waarmee we veel factoren van onze fysieke omgeving in één hokje stoppen. Maar was het maar zo simpel! Stukje bij beetje leren we dat ‘het probleem’ van klimaatverandering niet bestaat, om over ‘de oplossing’ nog maar te zwijgen.
Voor een blogserie zoek ik al struun’nd door het Noorden naar een andere manier van denken over het klimaat. Ik doe dat aan de hand van poëzie. Zie het als een creatief proces waarbij het einddoel achter de horizon ligt. Die reikt in Noord-Nederland vaak ver.
Onderweg ben ik nieuwsgierig naar nieuwe verhalen, zoals ik dat leerde van mijn opa. Als een vlinder fladder ik vrolijk door de ziedende storm waar we ons in bevinden, vol goede moed op weg naar de volgende bloem die mij zal voeden.
