Afgelopen winter zocht ik voor een Noorderbreedte-artikel naar rapporten over de stand van de Waddennatuur. Op de voorpagina van één van die rapporten stuitte ik op een klein cadeautje in de vorm van een gedicht.
De tekst van J.C. van Schagen lees ik sindsdien geregeld, gewoon omdat ik hem mooi vind. Ik deel hem graag.
pluviertjes en ik
tippelend langs de vloedzoom
heel in de vroegte
een zonnige mist
heeft alle ding gekamerd
we zijn zeer geheim
ergens is een boot
zachtjes stampend in de mist
je kan haar niet zien
pluviertjes en ik
scharrelend langs de vloedrand
niemand die het weet
Uit Ik ga maar en ben, J.C. van Schagen.
Yara Meilink is student journalistiek.
