De nieuwe Noorderbreedte is uit! In dit nummer staan we stil bij de toekomst van het aardbevingsgebied, in aanloop naar het eindrapport van de parlementaire enquêtecommissie dat op 24 februari gepresenteerd wordt.
De verzakkende woning van Boelo ten Have en Annemarie Nijhoff ligt nét buiten het officiële aardbevingsgebied. De twee kunnen daarom bij geen enkele instantie terecht, vertellen ze in deze Noorderbreedte. Bij ieder loket krijgen ze welwillende reacties, nergens goede hulp.Ieder aardbevingsverhaal is uniek, zo laten ook de andere artikelen in dit nummer zien. Maar het verhaal van Ten Have en Nijhoff is tevens een echo van wat Groningers in het hele gebied overkomt. ‘We kunnen nu gewoon niet vooruitkijken’, zegt Ten Have. ‘Er is geen perspectief.’Je toekomst verliezen is ingrijpend. In het aardbevingsgebied overkwam het individuen en families,maar ook hele gemeenschappen, zo blijkt uit het gesprek met geestelijk verzorger Marjo van Bergen.Het is daarom geen wonder dat lokale bestuurders …
De nieuwe Noorderbreedte is uit! In dit nummer staan we stil bij de toekomst van het aardbevingsgebied, in aanloop naar het eindrapport van de parlementaire enquêtecommissie dat op 24 februari gepresenteerd wordt.
De verzakkende woning van Boelo ten Have en Annemarie Nijhoff ligt nét buiten het officiële aardbevingsgebied. De twee kunnen daarom bij geen enkele instantie terecht, vertellen ze in deze Noorderbreedte. Bij ieder loket krijgen ze welwillende reacties, nergens goede hulp.
Ieder aardbevingsverhaal is uniek, zo laten ook de andere artikelen in dit nummer zien. Maar het verhaal van Ten Have en Nijhoff is tevens een echo van wat Groningers in het hele gebied overkomt. ‘We kunnen nu gewoon niet vooruitkijken’, zegt Ten Have. ‘Er is geen perspectief.’
Je toekomst verliezen is ingrijpend. In het aardbevingsgebied overkwam het individuen en families,
maar ook hele gemeenschappen, zo blijkt uit het gesprek met geestelijk verzorger Marjo van Bergen.
Het is daarom geen wonder dat lokale bestuurders naarstig op zoek zijn naar een betere toekomst voor Groningen. Waterstof, gezond oud worden, reizen zonder CO2-uitstoot – er is geen onderwerp te verzinnen waarin Groningen niet zal uitblinken, als we de vele visies mogen geloven.
In deze Noorderbreedte staan we stil bij de toekomst van het aardbevingsgebied; bij de ronkende visies en de voorzichtige hoop. ‘Hoe groot kan de spagaat tussen realiteit en visie zijn?’, vraagt Susan Top zich af. Zij onderzoekt of het mogelijk is een toekomstverhaal te vertellen dat beter bij Groningen past dan de vrijblijvende grootspraak van bestuurders, een verhaal waarin ‘uitdagingen’ en ‘vraagstukken’ heel nuchter ‘problemen’ heten. Birte Schohaus twijfelt hardop of waterstof wel de beloofde reddingsboei is. Francesco Veenstra stelt dat de overheid het vertrouwen ten dele kan repareren door meer architecten te betrekken bij de haperende versterkingsoperatie. En Ineke Noordhoff laat zien dat we in diezelfde operatie kunnen leren van de geslaagde versterking van de Groninger scholen.
Verder vertellen mensen die op uiteenlopende manieren met de bevingen te maken hebben over hun toekomst, of juist over hun onvermogen om die te formuleren. Zij laten ten eerste zien dat elk wezenlijk toekomstverhaal voor Groningen moet beginnen bij het pijnlijke verleden. En ten tweede dat het mogelijk is om verhalen te vertellen waarmee we verder kunnen.
Over de beeldmaker
Kunstenaar Alice Wielinga trok voor dit project het aardbevingsgebied door. In haar werk verweeft ze fotografie en schilderkunst. Voor deze reeks beelden schoot ze foto’s en nam ze her en der een monster uit de bodem, soms uit iemands achtertuin, dan weer uit een omgeploegde akker of een braakliggende bouwplaats. Veel Groningers, leerde ze, zijn sterk verbonden met de grond. Een enkeling lepelde zo zonder moeite de eeuwenoude geschiedenis van de bodem onder zijn huis of bedrijf op. Met potten klei en zand, zo kleurrijk en verschillend als de mensen die erop wonen, reed Wielinga terug naar huis. Daar mengde ze de Groninger bodem met water en pigment, net zolang tot die met een penseel bewerkbaar werd.
Dit nummer kwam tot stand in nauwe samenwerking met Noorderlicht, platform voor hedendaagse waarneming. Alice Wielinga maakte haar werk in opdracht voor ‘Hernieuwde Energie’, een vierjarige reeks projecten van Noorderlicht rondom de bewegende Groninger bodem. Vanaf 4 februari 2023 is haar serie te zien in een tentoonstelling bij het Museum aan de A in Groningen. Hernieuwde Energie wordt mogelijk gemaakt door het BPD Cultuurfonds.
Lees de online versie van het tijdschrift hier.
