De in Friesland woonachtige avonturier raakte tijdens een opdracht in Den Helder verliefd op het Waddengebied. Hij doorkruiste het daarna zeven jaar lang op de meest uiteenlopende manieren. Hij liep, fietste en liet drones vliegen. Vaker nog fotografeerde hij het gebied vanuit helikopters en vliegtuigen. Om de bollenvelden onder Den Helder erop te krijgen sprong Toala Olivares zelfs met een parachute naar beneden.
Het resultaat is een kijk op het Waddengebied die iedere menselijke schaal overstijgt. Soms weet je niet of je naar luchtfoto’s kijkt of naar iets microscopisch kleins, totdat je ergens een vliegtuigje opmerkt of een plukje wadlopers.
Van bovenaf valt vooral het geweld van het water en zand op. De elementen kneden het landschap tot zachte en natuurlijke vormen. Diep uitgesneden geulen vertakken als boomwortels. Pioniersoorten groeien op zandplaten als schimmel op oud brood. Het Wad rimpelt, barst en maakt bochten.
Op weer andere foto’s worden de zachte vormen onderbroken door strakke lijnen. Er liggen dijken, landaanwinningswerken en leidingen. Achter de dijk verschijnt ook de industriële landbouw als een gigantische invloed op het landschap. De kavels met bloembollen en gewassen vormen hoekige mozaïeken, onderbroken door rechte greppeltjes en wegen.
De foto’s van Cris Toala Olivares zetten de relatie tussen het moderne Nederland en de Waddenzee kortom neer als een verschil in vorm. Recht, onvermurwbaar beton ligt tegen veranderlijk water en zand. Voor dit themanummer mag Noorderbreedte een selectie publiceren uit het boek over de Waddenzee waaraan de fotograaf werkt.
Sleep de foto’s om ze allemaal te bekijken.
