Ode an mien Drentse Laand
Nou is de heide uutebluid
de paorse kleur fletsgrauw vervaald
Deur leste zomerstraolen ontgruid
de grond deur schaopen ofeschraald
Mien laand, mien streek, mien therapeut
onstuimig boonkt mien hartenklop
Nou is de heide uutebluid
mar bluit veur altied in mien kop
Warmte welt in mien gedachten
der stroomt een zaandgolf diep in mij
Mien Drèentse land is dat bij machte
geliek Van Gogh zien schilderij
Verstopte wortels koomt naor boven
wiedliggende laanden kraakt as karton
Mien thuusvuur lat zich nooit meer doven
trekt mij terogge naor mien front
Nou is de heide uutebluid
berustend in grauwpaorse kleuren
Ik heb mij hier nooit mit bemuid
ok zonder mij zal ’t wel gebeuren
Al longert reizen an mien huid
En vuul ik mij een pionier
Ik weet! Mien heide, uutebluid
zij holdt mij hier. Veur altied hier.
Yvonne Bijl-Hooijer
Yvonne Bijl-Hooijer, Hoogeveen
(uit 2021)
