De Biotoop in Haren, het voormalig Biologisch Centrum van de RUG, is een inspirerende woon- en werkruimte voor ongeveer 300 mensen. Met schapen, kunstenaars, katten, muzikanten, bedrijven en bierbrouwers biedt het terrein een zeer divers gezelschap. Noorderbreedte krijgt van een van de bewoners een rondleiding.
Wanneer we aan komen rijden zwaait Marijn Gooskens (26), onze gids voor vandaag, lachend naar ons vanuit zijn kamerraam. Marijn, freelancer en muzikant, woont samen met zijn kat Poyke in een kamer in vleugel C. ‘Ik werk vanuit huis, en heb hier met meerdere mensen een eigen muziekstudio in de kelder gebouwd. Via de loopbrug kan ik zo naar de studio lopen. Deze brug verbindt alle vleugels met elkaar en geeft echt het gevoel dat alles bij elkaar hoort.’
Mag ik je sokken lenen?
In de gang loopt medebewoner Rik – muts op, blote voeten – ons tegemoet: ‘Mag ik misschien sokken van je lenen?’ vraagt hij. ‘Ja, ze zijn waarschijnlijk net droog!’ Marijn trekt twee van zijn sokken van de waslijn: ‘Alsjeblieft!’. Nadat Rik zijn blote voeten heeft bedekt, laat hij ons met plezier zijn kamer zien. ‘Hij zit aan de zonkant’, zegt Marijn enigszins jaloers, ‘Het is grappig om te zien dat we dezelfde kamer hebben maar dat hij het anders heeft ingericht dan ik.’
Ideale mix
‘Zal ik jullie eerst buiten laten zien?’, vraagt Marijn. We lopen naar de achterkant van vleugel C. ‘Deze kassen hier kun je huren om je eigen groenten in te verbouwen’, vertelt hij. In de zon zitten bewoners Simon (54), reisleider en schrijver, met een sigaret in zijn mond en Margriet (60), actrice en regisseur met een bontjas met tijgerprint en een dikke zonnebril op. ‘Elke stad zou eigenlijk tien Biotopen moeten hebben’, zegt Simon, ‘Mensen willen hier dolgraag wonen, de wachtlijst is erg lang. Het is de ideale mix van samenwonen en op jezelf zijn.’
Margriet: ‘Ik woon hier en heb hier een atelier. Na mijn ontbijt kan ik over de loopbrug naar mijn atelier lopen. Zo hoef ik niet naar buiten als ik van mijn huis naar mijn werk ga. Ideaal als het regent!’
Vleugel F
Vleugel F wordt geëxploiteerd door Ron en is ‘de ontmoetingsplek voor plezier, werken en smullen’. ‘We verhuren deze ruimte voor verschillende evenementen. Maar eigenlijk doen we vooral de dingen die we zelf leuk vinden. Jullie zijn een dag te laat! Gister hadden we hier nog een feest met een dj van Ibiza.’
Gerecycled
Ron wijst naar de gordijnen en banken en legt uit dat veel van het interieur tweedehands is: ‘We hergebruiken hier heel veel, we hebben gister nog gordijnen laten maken van oude kleden en de banken zijn van een oude tandartspraktijk uit 1930.’ Ron neemt ons mee naar de grote theaterzaal, de voormalige collegezaal, en legt uit dat het podium gemaakt is van 200 Ikea tafeltjes: ‘Die dingen zijn sterker dan je denkt. We hebben berekend dat elke hoek van een tafel 250 kilo kan dragen, dat is dus 1000 kilo per tafel!’ vertelt hij.
Volgende week verhuizen Ron en zijn vrouw ook naar de Biotoop. ‘Als ondernemer ben ik vaak laat thuis en ben ik hier weer vroeg aanwezig, daarom gaan we dichter bij ons werk wonen. Daarnaast biedt deze plek heel veel inspiratie.’
Mooie galm
In de kelder van vleugel F heeft Marijn met zijn band ‘Vikings in Tibet’ een week op de grond geslapen om hun album op te nemen: ‘Deze ruimte geeft een mooie galm’ vertelt hij terwijl hij in zijn handen klapt. Verderop in de kelder zit de studio van Marijn. ‘We hebben alle vrijheid om te bouwen hier. We hebben een oefenruimte erbij gebouwd en onze studio samengevoegd met die van Rik, de jongen van de sokken’ vertelt Marijn.
Zorgzame bemoeial
Buiten lopen we beheerder Wouter tegen het lijf. Hij heeft een rode baard en een sigaret in zijn mond. ‘Ik ben een zorgzame bemoeial, vandaar dat ik de beheerder ben.’ Naast beheerder is Wouter ook kunstenaar en ‘resident’ van de Biotoop. ‘Eerst werden de bewoners hier ‘gebruikers’ genoemd. Maar dan klinkt het net alsof hier allemaal junks wonen. Daarom heb ik de term ‘residenten’ bedacht. Klinkt toch veel beter?’
Pivo Brouwers
Het oudste gebouw van het terrein, het voormalig Zoölogisch laboratorium, doet nu deels dienst als brouwerij. De jonge brouwer Karst doet de deur voor ons open en begeleidt ons door het pand. Hij laat ons het voormalige, achtkantige insectarium zien: ‘Dit willen we misschien binnenkort omtoveren tot proeflokaal’. In de kelder staan een paar grote 850 liter ketels: ‘Dit zijn oude wijnvaten, deze hebben we zelf omgebouwd.’ In een andere ruimte zit een vrouw met een houten apparaatje handmatig de flesjes te labelen. ‘Onze ouders labelen vrijwillig de flesjes, lekker makkelijk! Ons bier is geïnspireerd door Tsjechische Pilsner, vandaar de naam ‘Pivo Brouwers’, ‘pivo’ is Tsjechisch voor bier.’ Aan het einde van de rondleiding krijgen we nog twee biertjes mee. Proost!
Investering waardig
Terug in Marijns kamer krijgen we nog een kop koffie, geleend van een andere resident: ‘Mijn Senseo is stuk’. Hij vertelt dat hij nog druk aan het verbouwen is: ‘Mijn broer is meubelmaker en heeft het bureau gemaakt. Ik ben nu bezig met het verbouwen van de keuken. Omdat we hier zeker tot 2020 kunnen blijven is het de investering waard! Iedereen draagt zijn steentje bij en alle ruimte op het terrein wordt volop benut. Ik zit hier voorlopig wel goed!’
Ruimte voor creativiteit
De Biotoop wordt nu beheerd door Carex, een bedrijf dat leegstaande panden tijdelijk exploiteert. Azing Wierda, directeur, is positief over de Biotoop: ‘We wilden een plek creëren waar ruimte is voor wonen, werken en creativiteit. Waar elke bewoner een bijdrage levert aan het geheel. Door goedkoop een kale ruimte aan te bieden, geven wij de bewoners de vrijheid om het naar eigen wens in te richten. De kosten gingen voor de baten uit maar het is veel mooier uitgepakt dan we hadden durven hopen.’
