De rol van een molen is tegenwoordig vanzelfsprekend anders dan vroeger, mensen kunnen hun meel en bloem ook bij de Jumbo halen. En bij sommige poldermolens hier in Friesland, die ergens midden in de weilanden staan, voelt eigenlijk niemand zich nog betrokken. Molens in Friese dorpjes daarentegen, zoals de onze hier in Sumar, zijn een belangrijk onderdeel van het dorp. De gemeente heeft er nog niet zo lang geleden spotlights omheen gezet, ’s avonds wordt-ie nu helemaal mooi verlicht. En toen de molen laatst 150 jaar bestond, liep het hele dorp uit om feest te vieren, die mijlpaal leefde echt.
Om een molen in goede staat te houden moet je hem laten draaien, anders gaat hij binnen de kortste keren ten onder. Met een groepje van vijf man zorgen we iedere zaterdag dat dat gebeurt, we maken onder andere meel en bloem. Met name particulieren uit de buurt nemen onze producten af, en in de zomer koopt de plaatselijke camping maar liefst 70 kilo meel op. Het meel dat wij met deze molen produceren is gewoon beter dan wat je in de supermarkt krijgt, ik neem zelf soms een beetje mee naar huis om er pannenkoeken van te bakken. Van het geld dat we hier verdienen, betalen we de onderhoudskosten van de molen.
We hebben in de molen een klein museum en een winkeltje, in de zomer komen daar toeristen op af, maar we krijgen soms ook mensen uit de buurt langs. Een mevrouw uit het dorp bakt graag koekjes van ons meel, als ze een nieuw vormpje heeft komt ze als eerst bij ons langs om het resultaat te laten proeven. En een restproduct dat we produceren is geschikt als kippenvoer, de plaatselijke kippenboer neemt uit dankbaarheid af en toe een paar eieren voor ons mee. Mensen in het dorp waarderen ons werk kortom echt.
