Nog even en we konden weer van voorafaan beginnen met aftellen, en daar was nu eenmaal de illusie aan vastgeknoopt dat we dan ook een beetje opnieuw begonnen met leven....
Stil zullen we wachten en onze medereizigers gadeslaan, en raden hoeveel we er hoe vaak nog tegenkomen vandaag.
Het meer dat een meer blijft vanwege die oeroude waterkeringen van 'in het Pleistoceen opgestuwde zandruggen'. Het meer dat je krijgt als je stopt met bemalen en een gat prikt...