De meest gebruikte oplossing voor de afwikkeling van het verkeer in de openbare ruimte is het verdelen van de ruimte in vakken. Die worden toegewezen aan de verschillende categorieën gebruikers: de voetgangers, de fietsers en het snellere verkeer. Op plaatsen waar de verkeerssoorten niet ruimtelijk van elkaar kunnen worden gescheiden, zoals op kruispunten, vindt scheiding plaats in de tijd, door verkeerslichten.

In de benadering die Hans Monderman voorstaat wordt uitgegaan van het eigen inzicht en de verantwoordelijkheid van de verkeersdeelnemers. Het woud van verkeersborden wordt voor negentig procent weggehaald. Dorpskernen worden niet meer als doorgaande verkeersroutes, maar als multifunctionele ruimtes gezien. Het verkeersontwerp kan niet op zichzelf staan, maar wordt geïntegreerd in het bredere veld van de inrichting van de ruimte: de stedenbouw, de architectuur, het landschapsontwerp. Hieronder volgt een aantal reacties op de ideeën die Monderman voorstaat, van mensen uit verschillende disciplines: Henco Bekkering, hoogleraar stedenbouw in Delft en mede-oprichter van bureau Heeling Krop Bekkering in Groningen, Jan Hoogland, hoofdingenieur-directeur van de Directie Noord-Nederland van Rijk…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €52,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.

Trefwoorden