Als kind heb ik wel eens bij Blauwverlaat in het Margrietkanaal gevist, samen met een oom en neven uit Buitenpost, iets verderop. Mijn ouders visten er ook wel eens, met pake en beppe, zussen en aangetrouwden. Bij zo’n gelegenheid ging mijn vader tussen het riet te water om ongezien en onderwater een oude schoen aan de haak van beppe te bevestigen. Een sterk verhaal.
Van beppe zijn ook foto’s als ze zit te hengelen; ze was er goed in, naar verluidt. Ze ziet er gelukkig uit op de foto’s. Vrouwen zouden meer moeten hengelen.
Enfin.
Bij Blauwverlaat ga ik de weg af, en rechtsaf, langs het kanaal, richting Stroobos. Ook dat is een dorp dat voorkomt in de folkore van mijn familie. Een broer van mijn vader had er ooit een meisje. Zelf heb ik, ooh genadig toeval, ook ooit kennis gehad aan een…
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €52,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
