Op de middelbare school kwam ik voor het eerst in aanraking met de poëzie van M. Vasalis. Ik kon toen niet goed onder woorden brengen wat mij het meeste trof: haar toon, haar lichtvoetigheid of haar diepe wijsheid. Later kwam ik strofen van haar gedichten tegen in rouwadvertenties. ‘En niet het snijden doet zo’n pijn, maar het afgesneden zijn’. Trefzekere beelden met een ondertoon van melancholie en vergankelijkheid. Wie was deze dichteres?
Vasalis, pseudoniem van M. Droogleever Fortuyn-Leenmans (1909-1998), weigerde tijdens haar leven in de publiciteit te komen. Voor de buitenwereld bleef zij een raadsel en een mysterie. Toen ik als programmamaker van de NPS-radio haar in de jaren tachtig van de vorige eeuw benaderde voor een vraaggesprek, weigerde zij beleefd maar beslist en schreef …
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €52,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
