‘Water? Welnee, hier komt geen water maar moeras. Je kunt er niet op of in – alleen met lieslaarzen’, zegt Mees. Vroeger had hij een bootje en voer hij op het Schildmeer. Lubbien houdt meer van schaatsen. Zij melkt de vijftig koeien tweemaal daags en houdt de administratie bij. Mees doet de akkers, het hooiland en het vleesvee (ruim honderd limousins), dat ’s zomers verderop in een stuk vogeltjesland van Staatsbosbeheer graast. ‘Ik ga daar ’s ochtends vroeg altijd kijken. Maar zelfs in het weekend kom ik er zelden iemand tegen. Dit soort natte natuur is echt voor een kleine elite.’ En voor ganzen: ‘Toen ik een kwajongen was, zag ik ’s zomers nooit een gans op de grond.’
Al bijna twintig jaar zijn Mees en Lubbien in gevecht over ‘functieverandering’. De provinciale gedeputeerden (onder…
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €52,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
