Soms is de toekomst iets om reikhalzend naar uit te kijken. Leuk, denk je dan. Spannend. Terwijl er nog helemaal niks te zien is. Terwijl je nog helemaal niks weet. Nou ja, bijna niks. Alleen dit weet je: een museum. Een museum op de grens van land en water, hier in de haven van Lauwersoog. Een museum van eb en vloed. Er staat nog geen bord dat zegt dat het gebeuren gaat. Er is nog geen papier dat ervan rept. Maar praat is er al wel. Soms, zachtjes, hier en daar. En van het een komt het ander. Zo gaat dat nu eenmaal.

Het is een idee (nee, een voornemen, nee, een plan) van Thom Mercuur. Die Mercuur die eerder museum Belvédère in Oranjewoud bedacht (nee, opzette, nee, uitvoerde). Dat zeggen ze, de zachte stemmen.
Maar die Mercuur wil er liever niks over zeggen, zegt hij. Pas als het zover is, zegt hij. Dan zegt-ie er iets over. Vandaag of morgen. Eerder niet. Want eerst moet het idee af en moeten de plannen rond. En de centen natuurlijk. Ja, altijd de centen. Zo is dat nu eenmaal als je ze niet hebt.
Vandaag of morgen. (Maar misschien is het dus wel gisteren. Dit schrijven is nu eenmaal iets anders dan dit lezen.)
Wil hij dan helemaal niks zeggen? Jawel, dit wil hij wel zeggen: eb en vloed. Zoiets moet het worden. Omdat-ie het bedacht bij de tentoonstelling die zo heette, twee jaar geleden, waarmee…

Trefwoorden