De eerste aflevering van de nieuwe rubriek van Eddie Marsman. Over willen en kunnen, en wat daar zoal aan ongemak tussen kan zitten. En over de onloochenbare invloed van het weer. Want het weer, dat is natuurlijk ook altijd wat.

Nu snap je het wel.
Nu je vanuit het dorp de Vaart Oostzijde bent ingeslagen en langs een, twee, drie huizen en het werfje van Brands naar de Loopstertil bent gelopen waar die Vaart uitkomt op de Kromme Raken. Nu je op dat bruggetje even hebt stilgestaan om uit te kijken over de klei die als een tapijt tot aan de horizon ligt uitgerold, en je na de scherpe bocht naar links verder bent gelopen langs water dat nu dus de Kromme Raken heet. Tot hier en nu.
Hier en nu, waar het weggetje uitkomt op het betonnen erf van een boerderij om zich aan de andere kant van dat erf voort te zetten als fiets- en wandelpad.
Een kwartier heb je erover gedaan. Of twintig minuten of een halfuur. Vlugger of langzamer: het verschil tussen wind tegen en wind mee, tussen met hond en zonder hond. Tussen een beetj…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €52,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.