Hoe en wanneer participeer jij eigenlijk? Een uitnodiging om kleine stappen te zetten op de voor jou onontgonnen terreinen.

De letterlijke betekenis van het woord participatie is ‘actieve deelname’, het is daarom goed mogelijk dat je al lang participeert. Ook als je dat misschien niet zo noemt. En toch, op het gevaar af dat het streng klinkt: we participeren lang niet genoeg. We zijn het verleerd.

Gewoonte

Zowel in de verzorgingsstaat als in de huidige neoliberale realiteit is samenwerken voor het collectieve belang geen gemeengoed. We zijn het niet gewend. Als vanzelf pakken we minder verantwoordelijkheid voor collectieve vraagstukken dan we kunnen.
Dat is logisch, nieuwe gewoontes aanleren kost tijd en aandacht.
Gelukkig hoeft participatie zelf niets nieuws te zijn. Je hoeft het wiel niet uit te vinden. Om mee te doen hoef je niet de aanstichter te zijn. Het nieuwe zit dus vooral in de gewoonte, participatie tot vanzelfsprekend onderdeel van jouw dagelijkse routine maken.

Stil en traag

Om iets nieuws te beginnen heb je stilte nodig. Een uitnodigende leegte, ruimte waarin je kunt (dag)dromen. Tegelijkertijd kan die totale leegte ook beangstigend zijn en afremmen, zoals het op een leeg vel spannend is om te beginnen. De eerste pennenstreek is de eerste onvermijdelijke stap naar een nieuw verhaal, een nieuwe tekening. Zonder die stap komt er niets én die stap heeft invloed op wat er verder nog kan komen.
Iedere stap is een opening naar ongekende mogelijkheden. De stap zelf, de eerste stip op het papier, maakt het begin van een nieuw avontuur, een spannende zoektocht.

Veranderingen kosten tijd en aandacht. Ga daarom traag te werk. Door steeds heen en weer te bewegen tussen grootse dromen voor een beter samen en kleine stappen blijf je dichter bij jezelf. En dat is essentieel, want dat heeft invloed op jouw plezier en unieke bijdrage.

Verrijkende verschillen

Met jouw idee, jouw unieke visie op de zaak verrijk je de wereld meer dan met een kleurloze deelname aan een bestaand plan. En dat is ook waar voor de anderen die meedoen.
Daarom is participatie zo spannend, want het is natuurlijk niet zo dat je allemaal dezelfde visie hebt. Het is geweldig als het lukt om de verschillen op tafel te krijgen. Hoe beter dat lukt, hoe rijker het resultaat.
Doe daarom vol overgave mee aan een bestaand plan, maar wel nadat je bij jezelf hebt onderzocht waar jouw hart sneller van gaat kloppen. Om daarna samen aan de slag te gaan, want in je eentje kun je niet participeren.