Betsy Koning (57) doet niets liever dan in de vroege morgen de natuur in gaan. ‘Als de zon opkomt, dat is voor mij het mooist. Ik maakte vorige week een foto met de zon achter een hert, en dan zie je dus alleen de contouren, met dat hele grote gewei. Ja, dan word ik helemaal blij!’ Wonend aan de rand van het Drents-Friese Wold lukt het haar goed om op de fiets of wandelend de mooiste plekjes te vinden. En vooral: om ze vast te leggen. ‘Dat is mijn passie, doe ik het allerliefst.’
Het is een kwetsbare foto, haar inzending voor de Drentse Scheurkalender. Je voelt de stilte als je ernaar kijkt. De ree lijkt elk moment weg te kunnen springen, zo alert is zijn blik. En kwetsbaar is ook het verhaal van de fotografe.
Zo’n vijf jaar geleden raakte Betsy om persoonlijke redenen in een dal. Het ging van kwaad tot erger toen haar man, die politieagent was, PTSS kreeg. ‘Dat was voor mij ook een genadeklap.’ Pas toen ze haar mans camera eens ter hand nam, krabbelde ze er weer bovenop. Ze vond de fotografie, ontdekte dat ze er een oog voor had, en merkte dat het haar ontspande. ‘Dat is een besef geweest: als dit mij ontspant, dan moet ik dit vaker gaan doen.’
Betsy vindt het mooi om momenten te vangen. Dat is ook wat ze leuk vindt aan haar ingezonden foto. ‘De ree stak van links over. Ik zie alles. Dat vind ik zelf ook wel heel bijzonder. Dan heb ik ‘m al gezien, en dan moet ik mijn man even stilhouden. Dan kan je niet praten, dan is dat beest weg natuurlijk! Dat vind ik dan zo’n mooi moment!’
Dat vangen van een moment lukt haar nog beter nu ze na een workshop ook HDR-fotografie machtig is. En ook het delen van de vastgelegde momenten is voor haar belangrijk. Zo deed ze mee met de kunstwandeling van Diever, deelt ze foto’s op Instagram en op haar website.
Kijkt de ree op de foto naar Betsy? Ze hoopt van niet, want ze doet haar uiterste best de dieren niet op te jagen. ‘Als ze je zien, dan heb je ze al verstoord.’ Ze respecteert de natuur en vindt dat anderen dat ook moeten doen. ‘Als je ergens niet mag komen, staan overal borden. Zie ik daar een man met een grote lens op z’n camera: die loopt daar dus gewoon door de wildernis heen! Dat doet mij zeer, daar word ik echt verdrietig van. Je bent te gast, zo zie ik het.’ Ze plaatst dan ook bij elke foto die ze deelt op Instagram #nietvanhetpadje en als ze een stel mooie kraanvogels ziet, vertelt ze niemand waar. ‘De verstoring, dat beangstigt mij’.
‘Het wordt steeds drukker, daar heb ik last van.’ Stilte en rust betekenen veel voor Betsy. ‘Ik gun iedereen de natuur, dat wel. Maar de plekjes waar je alleen kan zijn, die worden steeds schaarser.’
