Nienke Dijkstra (53) is altijd al een watermens geweest. Als kind voer ze ’s avonds in het zeilbootje van haar tante. Dan zwommen de eendjes achter haar aan, dat vond ze prachtig. Op het water voelde ze zich fijn en dat is altijd zo gebleven.
Vandaag draagt ze een vest in de kleuren van de zee. Op de tafel in de blauwe keuken van haar woonboot ligt een handjevol schelpen, aan de kast hangt een juten jutzak. Buiten raast de wind en ligt haar zeilboot te wachten op de eerste tocht van het jaar.
Plastic soep
Hoe het begon: tijdens een zeiltocht stuit Dijkstra op een grote jerrycan met chemisch afval op een drooggevallen zandplaat. Als ze niks doet komt de jerrycan met inhoud in de zee terecht, weet ze. Dus ze neemt hem mee. Na uren sjouwen lukt het haar het afval uit de natuur te halen. ‘Ik dacht: dit is de kern. Zo simpel is het om de wereld mooier te maken. Ik heb me toen voorgenomen om eens per maand met gasten naar die zandplaat te gaan en op te ruimen wat er ligt.’ Doe eens Wad was geboren.
In de zomer organiseert Dijkstra zeiltochten. In haar boot De Raaf neemt ze groepen enthousiastelingen mee de zee op. Eerst rustig varen en de schoonheid van het Wad in je opnemen, dan de boot af en samen afvalrapen. Dat is hard nodig, want in de Noordzee komt ongeveer 20 miljoen kilo plastic afval per jaar terecht. Een groot deel daarvan wordt met het slib meegevoerd naar het Waddengebied.
Samen
Op de achtergrond kraakt de houten vloer van de woonboot als Dijkstra vertelt. ‘De plastic soep is van ons allemaal. Iedereen draagt eraan bij, hoe goed je het ook wil doen. Daarom vind ik het een mooi onderwerp.’ Dijkstra neemt het voortouw om het plasticprobleem in het Waddengebied samen op te lossen en hoopt daarmee een vuurtje aan te wakkeren bij anderen. ‘Ik wil dat mensen beseffen dat zij ertoe doen en dat wat zij doen van wezenlijk belang is. Ik hoop dat mensen gaan ontdekken: dít is wat ik kan.’ Dat doet ze op de meest simpele manier, door iets te doen wat íedereen kan: afvalrapen. ‘Door zo tot de kern te komen en iets kleins te doen hoop ik mensen te bewegen van daaruit ook groot te denken.’
Dijkstra straalt een aanstekelijk enthousiasme uit wanneer ze vertelt over Doe eens Wad. ‘Het is een eer om zelf een werelderfgoed nog mooier te maken. Dat geeft een kick. Het brengt je dichter bij de zee. Dat vind ik fascinerend, want die zee is een geweldige kracht die zich geen moer van ons aantrekt. Het is fantastisch om daar onderdeel van uit te maken.’
Dromen
Met Doe eens Wad geeft Dijkstra een voorzetje voor beleid op het schoonhouden van de Waddenzee. ‘Ik merk dat de overheid mensen als ik nodig heeft om in beweging te komen en dingen aan het licht te brengen.’ Ze droomt van een wereld waarin iedereen die een natuurgebied betreedt een afvalzakje moet meenemen. ‘Ik hoop dat het werelderfgoed leidend wordt voor hoe wij ons als mensen gedragen.’
Meer informatie over Doe eens Wad en Nienke Dijkstra vind je op haar website.
