Eten, drinken, slapen. Eten, drinken, slapen. Ze leken op koeien, vindt Rashid Mostafa, dat anderhalf jaar dat ze in asielzoekerscentrum Bellingwolde verbleven. De kinderen gingen naar school, voor Mostafa en zijn vrouw Midia Allo stond het leven in de pauzestand. Het gezin leefde met tien vreemden in een huis. Met zijn vieren op een kamer. Zo stilletjes mogelijk. Niet opvallen, geen ruzie maken, je op de vlakte houden. Want in een azc is iedereen prikkelbaar en slaat de vlam snel in de pan.

In december 2015 vluchtte de Koerdische familie voor de oorlog in thuisland Syrië. De jaren ervoor woonde en werkte Mostafa vaak als kleermaker in Libanon en Turkije om zo veel mogelijk geld te verdienen voor de reis. Van de vroege ochtend tot diep in de nacht zat hij achter de naaimachine. Nederland had de voorkeur als reisdoel: Mostafa had op een Arabische website gezien dat Nederlanders relatief positief staan tegenover buitenlanders.Met twee kleine kinderen, en ook de vader van Rashid erbij, ging het in de winter van 2015 van Griekenland, Macedonië en Servië, via Kroatië en Oostenrijk naar een azc in de buurt van het Duitse Hannover. Voor een laatste etappe naar Nederland hadden ze net niet genoeg geld. Iemand raadde hun aan zich slapend te houden in de bus en zo passeerden ze de N…