‘Zet Groninger dorpen weer in vuur en vlam’

Als bakker probeerde Klaes Hoekstra (68) aandacht te trekken met ludieke acties. Toen advocaat Bram Moszkovicz uit zijn ambt werd gezet, onder meer op verdenking van het aannemen van grote sommen contant geld van cliënten, bakte hij dezelfde dag nog moscovietjes. ‘Ik prees de cakejes aan met: “Vandaag in de aanbieding, helaas zonder advocaat. U dient contant te betalen en ontvangt geen bonnetje”. Dan heb je Hart van Nederland en RTV Noord op de stoep staan.’ Hoekstra schreef een boek over marketing. De titel: Wereldberoemd in Bedum en omstreken.Sinds hij vier jaar geleden de zaak van de hand heeft gedaan, profileert hij zich als consultant en omdenker. Hij houdt lezingen voor mkb’ers met een flinke vleug vermaak erin en ondersteunt jonge ondernemers. Ook helpt hij via een kerkelijke or…

Als bakker probeerde Klaes Hoekstra (68) aandacht te trekken met ludieke acties. Toen advocaat Bram Moszkovicz uit zijn ambt werd gezet, onder meer op verdenking van het aannemen van grote sommen contant geld van cliënten, bakte hij dezelfde dag nog moscovietjes. ‘Ik prees de cakejes aan met: “Vandaag in de aanbieding, helaas zonder advocaat. U dient contant te betalen en ontvangt geen bonnetje”. Dan heb je Hart van Nederland en RTV Noord op de stoep staan.’ Hoekstra schreef een boek over marketing. De titel: Wereldberoemd in Bedum en omstreken.
Sinds hij vier jaar geleden de zaak van de hand heeft gedaan, profileert hij zich als consultant en omdenker. Hij houdt lezingen voor mkb’ers met een flinke vleug vermaak erin en ondersteunt jonge ondernemers. Ook helpt hij via een kerkelijke organisatie bakkerijen in ontwikkelingslanden op te zetten en ondersteunt hij, via VluchtelingenWerk Noord-Nederland, een bakkerspilot voor statushouders.
Zo iemand moet wel ideeën hebben over de toekomst van Groningen, waar hij tot zijn eigen verrassing terecht is gekomen. De geboren en getogen Fries begon op zijn 22e een zaak in Leeuwarden. In 1994 volgde een nieuw avontuur. Aangemoedigd door zijn boekhouder, die een bakkerij te koop wist staan in Bedum. ‘Ik vroeg: “Waar ligt Bedum?” “Boven Groningen.” “Groningen! Daar wil je nog niet dood liggen”, was mijn eerste reactie. Maar toen ik ging kijken werd ik enthousiast.’
Hoekstra wil er nooit meer weg. Elf procent van de dorpelingen doet vrijwilligerswerk, weet hij te melden, tegen vier procent landelijk. Zelf laat hij zich ook niet onbetuigd. Voorzitter van de buurtvereniging, voorzitter van de vrienden van het zorgcentrum. De bakker in ruste zette ook de Bedumer winterloop op, een sponsorloop waarvan de opbrengst naar kankeronderzoek gaat. Hoekstra verloor zijn vrouw Greetje in 2012 aan de ziekte. Over die nare periode schreef hij eveneens een boekje.
Hij heeft geen klachten over de afhandeling van de aardbevingsschade aan het historische pand in hartje Bedum, waar Hoekstra woont sinds hij de bakkerij heeft verkocht. Er zijn een paar scheuren hersteld, hij kreeg twee nieuwe schoorstenen en ook nog subsidie voor energiebesparende maatregelen. In Bedum valt het met de bevingsschade trouwens relatief mee, vindt hij.

Met het geld dat deze kant op komt, is hij blij. De enorme pot met 1,15 miljard euro van het Rijk die binnen het Nationaal Programma Groningen mag worden verdeeld, maakt veel mogelijk. Hoekstra was een poos lid van de beoordelingscommissie Loket Leefbaarheid, onderdeel van het Nationaal Programma Groningen. Dorpen kunnen er maximaal tienduizend euro halen voor relatief bescheiden ingrepen. Een dorpshuis-upgrade, een speelplek, bloembakken om het verkeer af te remmen. Zulke verbeteringen doen de dorpsgeest goed, want die heeft toch wel een knauw gehad doordat ieder voor zich met eigen schade bezig was.
Gevraagd naar wat goed voor Groningen is, neemt Hoekstra ook de kans te baat te pleiten voor samengaan van Groningen, Friesland en Drenthe: ‘Dat is geen idee van mij, het wordt wel vaker geopperd. We hebben in Groningen vaak het idee dat wij worden achtergesteld en dat ze ons laten verrekken. Als grote provincie, met behoud van ieders taal en tradities, ben je economisch sterker en tel je meer mee als speler in Den Haag.’

Bedumer en emeritus-hoogleraar sterrenkunde Peter Barthel droomt ervan overal in de provincie Groningen leegstaande beeldbepalende gebouwen om te toveren tot plekken voor jong en oud, voor educatie, ontmoeting en cultuur. Kultuurhoezen. Voor een proef-Kultuurhoes in Wehe den Hoorn is 150 duizend euro beschikbaar. De Kultuurhoezen-to-come hebben Klaes Hoekstra aan het denken gezet. Het oude gemeentehuis van Bedum is te koop en al in beeld om ook Kulthuurhoes te worden. Als het aan de oud-bakker ligt, komt daar dan ook sociale woonruimte voor ouderen. Hij is voorzitter van de Stichting Beemstee, zoals de woonvoorziening moet gaan heten. Hoekstra: ‘Mijn vrouw was overleden, mijn dochter woonde in Sevilla en mijn zoon in Canada. Ik vroeg me af wie er straks op mij zou gaan passen met de kinderen in Verweggistan. Ik sprak meer Bedumers die wel voelen voor een zogenaamde knarrenhof.’
Hoekstra en consorten lobbyen voor hun knarrenhof. Momenteel werken ze aan een haalbaarheidsonderzoek. Mogelijk een goed teken is dat ze dat samen doen met Roemte, de organisatie die huisvesting helpt vinden voor de verschillende ideeën binnen het Nationaal Programma. ‘Hopelijk wordt onze droom werkelijkheid. Al is dat voorlopig niet voor mijzelf, ik heb nu een levensloopbestendig huis waarin ik nog wel twintig jaar kan wonen. Maar ik gun de Bedumers een Beemstee. Als die er komt, komt er op de woning­markt ook weer ruimte voor starters.’