Waar is tegenwoordig nog echte stilte te vinden? We worden overspoeld met beelden vanuit een wereld die nooit stilstaat. Politiek drama op wereldschaal, of het verjaardagsdiner van een vage bekende: het wordt allemaal onmiddellijk op ons bord geserveerd. Via radio en tv, de krant of door onze oneindige scrolbewegingen op de smartphone. Soms zou je jezelf ervoor af willen sluiten. Nu even niet.
Awoiska van der Molen is ons voor. Zij zoekt de stilte op om haar beelden te maken. Voor haar landschappelijke fotografie verblijft ze lange tijd in afgelegen gebieden, ver weg van digitale signalen. Pas als ze in alle rust een plek doorgrond heeft en mee kan bewegen met het natuurlijke ritme ervan, pakt ze haar camera om de essentie vast te leggen.
Een kleine twintig jaar geleden vond ze die stem als kunstenaar, met haar Stadsbeelden. In het duister neemt ze ons mee door een onbeschreven stadslandschap. We zien plekken die vertrouwd aanvoelen, die we ons lijken te herinneren zonder ze eerder te hebben gezien, die er gewoon zíjn.
Haar minimalistische beelden maakt ze met een analoge camera, op groot formaat negatieven en met lange sluitertijden. Er schuilt een groot gevoel voor diepte en textuur in haar afdrukken. We zien donkere tonen die subtiele nuances openbaren aan wie er de tijd voor neemt, zoals het menselijk oog zich langzaam aan het duister aanpast.
Afkomstig uit Groningen en eerst opgeleid aan Academie Minerva, heeft Van der Molen internationaal naam gemaakt. Haar werk was door de jaren heen met regelmaat in Groningen op tentoonstellingen te zien. Recent nog ontving ze van Noorderlicht een opdracht om ‘te reageren’ op het bevingsgebied in Groningen. Het werd het startpunt van Hernieuwde Energie, een meerjarige projectreeks waarin kunstenaars de kracht van het Groninger land verkennen.
Na vele jaren in het westen doorgebracht te hebben, is ze onlangs teruggekeerd naar het Noorden. Naar de stilte.
