‘Ik woon in Groningen, een paar keer per week fiets ik een rondje in de buurt van de stad. Recreatief, ik hoef nergens heen. Ik heb hem gebouwd zien worden, de nieuwe uitkijktoren over De Onlanden. Dan dacht ik bij mezelf, wat gaan ze hier nu doen? Kunnen ze dat landschap niet intact laten?
Dat mensen de toren als landschapsvervuiling zien, kan ik me best voorstellen. Eigenlijk moet je alles hier plat houden, dat maakt het zo mooi. Aan de andere kant kan ik het als unicum door de vingers zien, want het uitzicht is leuk. Twee weken geleden is-ie geopend, ik ben er nu twee keer bovenop geweest. De eerste keer waren er veel mensen, het zal wel in een lokale krant zijn aangekondigd. De tweede keer was het minder druk, net als vandaag. Wellicht trekt het later nog aan. Er schijnt een week na de opening een zeearend te zijn gespot vanaf de toren. Beter kan je niet wensen, denk ik dan. Zelf ben ik verder niet van het vogelspotten hoor. M’n lullige verrekijkertje heb ik thuisgelaten.
Ik ben vooral benieuwd naar hoe het uitzicht verandert wanneer de seizoenen wisselen. In de herfst zien De Onlanden er natuurlijk anders uit dan in de winter. Nu is het mooi met al die veldbloemen, prachtige kleurtjes. Een ander interessant element is dat je de skyline van Groningen kan zien. Ik probeer zoveel mogelijk gebouwen te herkennen. Vanaf hier lijken ze andere vormen te hebben dan vanaf de Martinitoren, je krijgt een ander perspectief. Maar ik kijk liever naar De Onlanden dan naar de stad.
Weet jij of ze in de buurt nog meer torens gaan bouwen?’
