Van alles wat mij door Nicolien in de loop van de tijd is voorgelezen, heeft het opstel van een Amerikaans schoolmeisje, Eloise Coleman, de grootste indruk op mij gemaakt.

Terwijl de bioindustrie nog bezig was om zich sluipend in de vooroplopende westerse en Amerikaanse wereld te ontwikkelen, beschreef dit meisje met aantrekkelijke taalfouten hoe zij een vakantie doorbracht op de boerderij van haar grootvader. Zij sloot vriendschap met een van de bewoners van de boerderij, een bruine kip die zij Gene Autrey noemde. Haar overpeinzingen over persoonlijke vriendschap met kippen waren het gevolg van de manier waarop Gene Autrey aan haar eind kwam ten bate van oma’s keuken. ‘Ze flopte op de grond op en neer met zonder geen hoofd op. Aan tafel zei ik niets, maar het was of ik mijn familie opat.’ Treurig adviseert ze: ‘Never get perconel with a chicken’. Wij worden vandaag de dag zelden op een andere wijze geconfronteerd met het vlees dat we eten, dan via keurig…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.

Trefwoorden