Donkere ochtenden, vlagen wit door de koplamp, een gure noordenwind, kale bomen, gladde wegen door hard geworden sneeuw, lege weilanden en een bleke zon achter grijsgrauwe wolken; zo stel ik mij het Groningse platteland in de winter voor. De automatische piloot leidt je door het witte landschap terwijl je verkleumd op de pedalen trapt. Het uitzicht op hete soep of een aangenaam brandende kachel resulteert in de grootst haalbare snelheid mogelijk. In je gedachten wordt het winterlandschap hoofdzakelijk opgetekend in negatieve zin. Warme verlangens verdringen de meeste positieve indrukken die zouden refereren aan de schoonheid van het koude land. De auteur is sociaal-geograaf.

Boer Henk Woldring uit de film De Poolse Bruid denkt er anders over. Ondanks zijn nuchtere inslag raakt hij in vervoering over de winterse aanblik van het Groningse platteland. Uitrustend op het land praat hij met een zekere trots tegen zijn Poolse bruid Anna terwijl hij een appel eet. ‘Van de winter lag hier overal sneeuw, van horizon tot horizon… sneeuw, overal sneeuw… drie weken lang, het was een warm kleed voor de wintertarwe… een bruidskleed voor het Hoge Land!’

Visuele consumptie
Hoewel fictief, illustreren de twee bovenstaande opvattingen dat mensen op basis van uiteenlopende argumenten en gevoelsredenen verschillende betekenissen aan een plattelandsgebied kunnen geven. Maar ook al bestaat er onderscheid in hetgeen wat mensen voor een streek typerend vinden, hoe ze ernaa…

Trefwoorden