Het zou gaan om een paar heel kleine duintjes. Na tien minuten zoeken zag ik de eerste velduil rondvliegen. Zonder er erg in te hebben werd ik door heel wat ogen bekeken. De vogels vlogen met het gemak van een vlinder over het strand. Er scheerden zelfs enkelen over de branding. Je vraagt je af wat zo’n groep velduilen op strand doet. Ik dacht terug aan het jaar in Oost-Groningen waar veldmuizen in grote getale op braakliggende akkers aantrekkingskracht uitoefenden op velduilen. In één sloot bij zo’n akker trof men 25 van deze vogels aan.
Cross-motor
Ook op Ameland moet het goed toeven zijn geweest. De veertjes van een strandloper die een plukplaats markeerden, gaven aan dat het niet alleen om woelmuizen moest gaan. Wellicht zijn veiligheid en rust eveneens belangrijke factoren.
Zorgelijk was alleen het geluid van een naderende jeep, die geparkeerd werd op de plek waar de uilen zich bevonden. Een nietsvermoedend echtpaar stapte uit en drie enthousiaste honden bestormden de plaats waar kort tevoren nog rust heerste. Veel van de uilen kozen het luchtruim.
Daarna kwamen er met grote regelmaat auto’s langs, die het stukje grond respecteerden. Totdat de laatste uilen werden opgeschrikt door een zware cross-motor die de duintjes in het voorbijgaan als springschans gebruikte. Ik was verbijsterd.
De volgende dag inspecteerde ik de plek. Tot mijn verbazing waren de uilen terug! Het bleek dat er uiteindelijk meer dan 40 exemplaren waren geweest.
