Bieze was jarenlang politieman geweest, in Groningen maar ook in het beroemde bureau Warmoesstraat in Amsterdam. Toen hij nog bij de gemeentepolitie werkzaam was, werd hij al geconfronteerd met de nadelige effecten van de chemische industrie. ‘Het begon’, zo vertelt hij in een interview in Noorderbreedte, ‘met een viswedstrijd van de politie in Weiwerd, toen nog een aantrekkelijk dorpje bij Delfzijl.’ Bieze hoorde van de mensen die door de industrie uitbreiding moesten verdwijnen, hartverscheurende verhalen. ‘Mensen werkten daar vroeger lekker op het open land achter de dampende kont van het paard, en tegen de horizon was altijd de dijk en frisse lucht. Met de industrie kwam veel stank en rook en horizonvervuiling. Er werd een spelletje gespeeld met deze mensen. Van de ene op de andere dag werd meegedeeld dat ze konden opdonderen. Om dat te onderstrepen ruimden bulldozers de leegstaande huizen alvast op.’
Er is een periode geweest dat Bieze sommige stortplaatsen elke week controleerde. Zo heeft hij veel gegevens aangeleverd voor geruchtmakende zaken, bijvoorbeeld van de stortplaats bij Oostwold, van afval in het voormalige zwembad van Woltersum, van vervuiling van het Leekstermeer en de Oost-Groninger kanalen en natuurlijk van AAgrunol. Bij alle gifbelten in Groningen is Bieze op de een of andere manier betrokken geweest.
Opa vertel nog eens
In hetzelfde interview in Noorderbreedte zegt Klaas Bieze: ‘Ik ontzeg iedereen het recht om mensen langzaam te vergiftigen en bodem en grondwater te verpesten. Ik ben een socialist van de oude stempel. Bij ons thuis gold: principes zijn principes en dat betekent recht is recht en krom is krom. Onze kinderen zijn het waard om alert te blijven op het milieu, want we vinden het gif naast onze deur.’ Klaas Bieze streed niet alleen op zijn geheel eigen manier tegen onrecht, hij was ook een geweldige vader die trots was op zijn kinderen. Voor zijn kleindochter Marieke schreef hij in Noorderbreedte 1983-3 het verhaal ‘Opa vertel nog eens van vroeger’. Dit ruim geïllustreerde artikel heeft veel indruk gemaakt, niet in de laatste plaats op zijn kleindochter, die jaren later milieukunde ging studeren. Dit zal de trotse opa veel genoegen hebben gedaan.
Milieuprijs
In 1991 ontving Klaas Bieze geheel verdiend de milieuprijs van Noorderbreedte voor zijn niet aflatende speurtocht naar giflozingen. Het was voor hem een erkenning van zijn werk voor een betere wereld, dat hem, zeker in het begin, niet erg geliefd maakte bij bedrijven, politici en ambtenaren.
Ook vanaf deze plaats willen bestuur, redactie en medewerkers van Noorderbreedte zijn vrouw en kinderen van harte condoleren.
