Het wetsvoorstel dat de bepalingen van het Verdrag van Malta 'vertaalt' in een Wet op de archeologische monumentenzorg ligt bij de Raad van State en is daarmee wettelijk niet openbaar. Natuurlijk kennen we wel de hoofdlijnen uit het wetsvoorstel, zoals die de laatste maanden in discussie zijn geweest. Die zetten we in deze bijdrage op een rijtje.

Archeologische waarden zitten in de regel in de grond. In een aantal gevallen kunnen we die plekken voorspellen, maar veel vaker worden we door hun aanwezigheid verrast. Dat maakt het voor de gebruiker van die grond lastig om in te schatten of hij rekening moet houden met verborgen cultureel erfgoed. We zouden natuurlijk heel Nederland preventief kunnen laten ‘omspitten’. Maar dat kan niet de bedoeling zijn. Want dat zou betekenen dat alle vondsten uit de grond zouden worden gehaald. Terwijl behoud in de grond de beste manier van bewaren is: de vondst blijft op die manier in zijn context bewaard.

Verrassing voorkomen door vooronderzoek
Archeologische waarden laten we dus het liefst zitten. Veilig in de grond. Maar hoe veilig is die grond als er een groot project op gepland wordt? Daar…