Het Goede Voorbeeld volgens Peter Karstkarel, architectuurhistoricus en -criticus Woonhuis aan de Vlakke Brekken, tussen Gaastmeer en Nijhuizum. Architecten Gunnar Daan / Doeke van Wieren 1998

‘Helemaal achter in de Kaappolder ligt deze langgerekte woning als een gestrande woonark aan de waterkant. In dit uitgestrekte landschap is de woning echt een aanwinst. Zelf heb ik het huis ontdekt vanaf het water en ik wist meteen: hier staat iets bijzonders. De kracht van het gebouw ligt erin dat je het van dichtbij heel anders ervaart dan van een afstand. Van dichtbij is het een sterk gebouw dat in zichzelf expressief is. Maar van een afstand gedraagt het zich bescheiden. Dat bescheidene hoeft niet overal, maar hier op deze plek is het heel geëigend. Een sterk contrasterende vorm is in deze open ruimte al snel te overheersend.
De moderne vormgeving is eerlijk. De brede, iets verhoogde vlonderpartij past prachtig bij het water. Het gebouw spreekt de taal van die plek, zonder nostalgisch te zijn. Als je gebruik wilt maken van de kwaliteit van het landschap – in dit geval de ruimtelijkheid – ben je ook verplicht er iets neer te zetten van architectonische kwaliteit.
Het huidige regime van bouwen in het buitengebied is dat je alleen mag bouwen als je iets bestaands afbreekt. Men breekt dus een kleine ‘pukkel’ af en zet er een ‘joekel’ voor in de plaats. De fout die daarbij vaak gemaakt wordt, is dat men denkt iets ‘ruraals’ of ‘historiserends’ neer te moeten zetten. Dit leidt meestal tot een romantisch pseudoboerderijtje waar ik spontaan migraine van krijg.’

Trefwoorden