Voor het zeventigjarig huwelijk van mijn grootouders vroeg ik familie naar uitspraken die ze kenmerkend vonden voor opa en oma. Mijn neefje, tante, moeder en ik kwamen niet verder dan: ‘Zeg gerust de lipvis na, het leven is een loempia’. Deze tekst las mijn opa ooit op een schutting. Dan ben je 99 jaar, professor in de geologie, schrijft nog boeken over de kosmos die voor de meeste van ons onbegrijpelijk zijn en je belangrijkste uitspraak is de levensvisie van een vis.
Mijn zusje, ze woont in Amsterdam, ging met vrienden en hun kinderen wandelen in de buurt van Hilversum. Het jongste meisje keek met open mond om zich heen en zei: ‘Mama, het lijkt hier wel een beetje op natuur hè?’ Haar moeder knikte beschaamd: ‘Ik geloof dat ik ze toch wat vaker mee naar buiten moet nemen.’
Onlangs was…
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €52,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
