Column van Fionna Bottema. Bottema mijmert over uiteenlopende manieren om te ontwrichten of ontwrichting tegen te gaan. De merel introduceren in Amerika, op Wilders stemmen, bakstenen gooien door ruiten van planologen, of … of zingen.

Begin dit jaar werd de Vogel Top 100 uitgezonden. Een door Vroege Vogels georganiseerde verkiezing van het mooiste vogellied, een soort Idols voor vogels. Zelf ben ik heel slecht in vogelgeluiden, hoewel ik een klok heb waarin elk uur een andere vogel zingt. Na een jaar klokluisteren ben ik nog niet veel verder dan de wielewaal en de merel. Mijn favoriet, de zanglijster, herkenbaar aan driemaal herhaalde strofen als: ‘Egypt, Egypt, Egypt’, werd riant verslagen door de merel.
Mijn oom Ray uit Langley in de staat Washington, was blij met dit nieuws. Ook hij vindt de merel de mooiste zanger van de wereld. Helaas komen merels in de VS niet voor. Daar wonen prachtige vogels, maar de meeste kunnen niets anders voortbrengen dan gekras en gepiep. Mijn oom kwam dan ook op het briljante idee om merels in Amerika in te voeren, wat er op neerkwam dat ik het meeste werk moest doen, nog los van hoe ik aan de vogels kwam. Lijm op een takje leek de makkelijkste manier aangezien ze op Marktplaats zelden worden aangeboden. Het bleek een nogal bureaucratisch en kostbaar gebeuren, al zagen we semi-illegale mogelijkheden via Canada, tot mijn tante roet in het eten gooide. Ze wilde geen merels in een kooitje, want dan moest er altijd iemand voor komen zorgen als ze op vakantie gingen. Loslaten was ook geen optie. Een bald eagle had onlangs in de tuin een konijn gevangen en er huisde een gezin oehoes in een dennenboom. Hoe lang dachten wij dat de merels dat gingen overleven?

Terwijl ik me afvroeg hoe ik haar van gedachten kon laten veranderen – het leek me zo mooi het complete ecosysteem van Noord-Amerika te ontwrichten – werd ons eigen Noorden ook ontwricht. Mogelijke opslag van CO2 in Groningen, opslag van kernafval in Drenthe, te veel zoutwinning in Friesland, het creëren van één economische zone van Leeuwarden tot Assen waarin bedrijven 1 miljoen consumenten kunnen bedienen. En het presenteren van de Wadden, het Friese merengebied, Groningen-stad en de Drentse bosgebieden als één toeristische bestemming. Een soort all-inclusive vakantie.
Daar kunnen we boos om worden, we kunnen met spandoeken in optocht door de straten trekken, of – omdat we overal tegen zijn – op Wilders stemmen. We kunnen een kruiwagen vullen met bakstenen, langs de betreffende planologen gaan en een steen door elk raam gooien. Vooral dat laatste spreekt me erg aan. Maar het kan ook anders. Kijk naar de merel. Ooit een zeldzame, schuwe bosbewoner die ver uit de buurt van mensen bleef. En nu is hij overal, in dorpen en steden, in parken en tuinen. En erg bang is hij ook niet meer, want de katten vangen er geregeld een. En hij is er ver mee gekomen, de winnaar van het mooiste lied van 2009. Misschien moeten we niet schreeuwen, maar zingen net als de merel. Wie weet, als we heel hard zingen gaat vanzelf ook iemand in ons geloven. En mocht het zingen een fusie van het Noorden toch niet tegenhouden, dan kun je er altijd nog Idols mee winnen.

Trefwoorden