Ze konden zwemmen, waren gezond, hadden in totaal zes dagen de tijd en vonden het niet erg te worden gefilmd. De Waddenvereniging zorgde voor geschikte kleding, eten en onderdak, betaalde de reiskosten en regelde de verzekering. Ziedaar de voorwaarden waaronder vijftien vrijwilligers de afgelopen maanden meewerkten aan een unieke proef: (groot) zeegras zaaien en oogsten in de Waddenzee. Op drie plekken van een hectare, bij Den Helder, bij Schiermonnikoog en bij de Groninger kwelders, zetten ze het uit Duitsland afkomstige watergewas uit. Het doel van de samenwerking in deze tussen Rijkswaterstaat en de Waddenvereniging: zien of het vroeger op grote schaal voorkomende zeegras ‘zo natuurlijk mogelijk’ wil terugkeren. Het rijk en de vereniging betaalden ieder een deel van de kosten.

Ruim honderd mensen meldden zich als vrijwilliger, vertelt projectleidster Josje Fens. Circa vijftien waren er nodig. De vrijwilligers, van studenten tot gepensioneerden, kwamen uit bijna het hele land.
Zeegras kwam tot de jaren dertig van de vorige eeuw veel voor in de Nederlandse Waddenzee. De plant werd onder meer gebruikt om wierdijken te bouwen. Op Wieringen is er nog een te zien. Zeegras legde echter het loodje door de aanleg van de Afsluitdijk, die voor andere getijstromingen zorgde, en door ziekte. Zeegrasvelden zijn belangrijk voor vissen, verduidelijkt Fens. Jonge vissen kunnen zich er goed ontwikkelen. De proefnemers willen verder nagaan of zeegras zand vasthoudt. Zandplaten groeien beter mee met de stijgende zeespiegel, is de gedachte. De zaai- en oogstmethode is afgekeken u…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €52,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.

Doe mee en steun ons »
Inloggen »
Trefwoorden
zeegras