Kunst in de openbare ruimte kan nu eens laveren tussen ‘sociale dienstbaarheid’ en ‘artistieke eigenzinnigheid’, dan weer de kiem zijn voor onverwachte betekenissen. Dat schrijft Jeroen Boomgaard in het recent verschenen essay ‘Wild Park, het onverwachte als opdracht’.

In beide gevallen gaan we uit van een opdracht, bij voorkeur aan een kunstenaar die weet wat van hem of haar verwacht wordt; namelijk het onverwachte. Wat weer vraagt om acceptatie. Een duidelijke verwijzing van de kunst naar de geschiedenis of het actuele gebruik van de omgeving waarin ze staat, dus weinig onverwachtheid, kan rekenen op veel acceptatie. Kunst die volledig voorbijgaat aan de verklaring van haar omgeving en in die zin autonoom, eigenzinnig en uitgesproken onverwacht is, zal veel afwijzing krijgen.
Theoretisch ligt het allemaal wat genuanceerder. Kunst als Fremdkörper kan na een tijd meer geaccepteerd raken en zelfs de identiteit van een plek gaan bepalen. Denk aan de bakstenen huisjes langs de A6 tussen Lemmer en Lelystad, en het ‘draaiend huis’ op de Hasselrotonde in Ti…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.

Trefwoorden