Iedere keer als ik over de Afsluitdijk terug naar Friesland rijd, en net de sluizen en de brug van Kornwerderzand voorbij ben, kijk ik onwillekeurig even naar rechts. Een hoekje ondiep IJsselmeer, een lage dijk. De toren van Cornwerd die eroverheen tuurt. Windmolens, opgesteld in een park naast snelweglussen en viaducten, manen met hun snelle wieken het drukke verkeer om door te rijden. Hier boort de economie zich letterlijk in de poëzie. Want waar de Afsluitdijk ophoudt, daar begint het land van de Friese dichter Obe Postma.

Links Zürich, een dijkdorpje dat z’n vissersbootjes al lang geleden voor het laatst heeft zien wegvaren. Ze kwamen niet terug. In de verte Harlingen met z’n zoutfabriek en scheepswerf die de skyline bepalen. Dan de dorpen Kimswerd, Witmarsum, Pingjum, Schraard en rechts aan de kim weer een havenplaats: Makkum. Na de Tweede Wereldoorlog hebben het verkeersplein bij de Afsluitdijk en de snelwegen naar Leeuwarden en Sneek een doorgangsgebied gemaakt van dit dichterlijk boerenlandschap bij uitstek. Wie stopt hier nu nog? Hoogstens voor een kop koffie in het AC Restaurant.

Obe Postma (1868-1963) kwam ter wereld op een inmiddels afgebroken boerderij bij Cornwerd, het dorp waar hij ook ligt begraven. Na het gymnasium in Sneek studeerde hij wis- en natuurkunde in Amsterdam. In 1894 kreeg hij …

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.

Trefwoorden